Armoede onder ouderen.

Armste gepensioneerden krijgen te weinig geld

De minimumuitkering voor gepensioneerden zit nog altijd onder de armoedegrens en ligt een stuk lager dan in Nederland en Frankrijk.

Ze zijn met bijna 100.000, de 65-plussers die een 'inkomensgarantie voor ouderen' (IGO) krijgen. Die garantie, vaak een aanvulling of een vervanging van een echt pensioen, is in België het allerlaatste vangnet voor 65-plussers. Het bedraagt voor een alleenstaande minder dan 1.000 euro per maand en ruim 600 per maand voor een samenwonende, dus ruim 1.200 euro voor een koppel.
Maar dat vangnet volstaat niet om het inkomen van die gepensioneerden te laten uitkomen boven de Europese armoedegrens, hoewel de voorbije tien jaar die inkomensgarantie geregeld werd opgetrokken. Dat is becijferd door het Centrum voor Sociaal Beleid van de Universiteit Antwerpen en is gevalideerd door de Studiecommissie voor de Vergrijzing in haar jongste verslag.
De uitkering voor alleenstaanden ligt nog lichtjes onder de armoedegrens, die voor koppels blijft er nog altijd flink onder. Uit die studie blijkt voorts dat de minimumuitkering waarop de Belgische gepensioneerden recht hebben, ook flink lager ligt dan waar de Franse en Nederlandse collega's op kunnen rekenen.
In Frankrijk heet het stelsel Allocation de Solidarité aux personnes âgées. De gepensioneerden bij onze zuiderburen komen dankzij dat systeem aan de armoedegrens die voor alleenstaanden boven de 1.000 euro ligt en voor koppels iets minder bedraagt dan 1.600 euro.
In Frankrijk lukt dat omdat erg lage inkomens er een huursubsidie krijgen.
In Nederland volstaat de zogenaamde uitkering van de Algemene Ouderdomswet (AOW) voor alle 65-plussers om een inkomen boven de armoedegrens te hebben. Die AOW geldt daar als een soort basisinkomen voor elke gepensioneerde; wie gewerkt heeft, krijgt daar bovenop een betaling van het pensioenfonds waarbij zijn bedrijf aangesloten was.
De arme gepensioneerden in Duitsland zijn er het slechtst aan toe. Zelfs met de huursubsidies die er daar bestaan, blijven ze met de Grundsicherung im Alter een stuk onder de armoedegrens en zelfs een stuk onder het bedrag waarop Belgische gepensioneerden recht hebben.

bron: http://www.ingridlieten.be/article/armste-gepensioneerden-krijgen-te-weinig-geld/

 

innoveren

meer

investeren

mee

media

Media vormen een essentieel onderdeel van de samenleving en de democratie. meer

Hervorming Pro Deo: “Gratis bijstand door advocaat moet mogelijk blijven."

De Raad van State verwerpt het idee van Justitieminister Turtelboom om de mensen remgeld te vragen voor bijstand door een pro-Deoadvocaat in strafzaken. Fractieleider Stefaan Van Hecke (Groen): “Open VLD-minister Turtelboom bleef doof voor onze kritiek dat volgens de Grondwet iedereen recht heeft op kosteloze bijstand. De Raad van State bevestigt het nu vandaag. Het standpunt van Groen is duidelijk: ook wie het niet kan betalen heeft recht op een advocaat.”

Het advies van de Raad van State zegt duidelijk dat voor beschuldigden in strafzaken er geen remgeld kan gevraagd worden. Van Hecke: “De Raad van State geeft een krachtig signaal dat de minister niet naast zich neer mag leggen. Maar Groen wil een stap verder gaan. Niet alleen in strafzaken maar voor alle rechtszaken moet pro Deo mogelijk blijven. Ook bij andere conflicten, bijvoorbeeld bij een huurgeschil of hoederecht."
De Raad van State stelt in het advies dat Turtelbooms hervorming van het pro-Deosysteem ongrondwettelijk is en in strijd met het Europees Verdrag voor de Rechten van de mensen. Volgens Turtelboom is het pro-Deosysteem in België te duur. Maar uit onderzoek van het Nationaal Instituut voor Criminalistiek en Criminologie (NICC) blijkt dat Nederland 28 euro per burger uittrekt en in België slechts 6 euro.

“Onder het mom van besparingen wil Turtelboom de juridische bijstand afbouwen. Maar juridische bijstand is een sociaal grondrecht, ingeschreven in de grondwet en kan niet in de eerste, de beste budgetoefening sneuvelen“, oordeelt Van Hecke: “Het bestaande systeem is verre van perfect en misbruiken moeten worden aangepakt, maar men mag het kind niet met het badwater weggooien”.

Groen dringt erop aan dat na het advies van de Raad van State, het protest van de magistraten, de Orde Van de Vlaamse Balies en de armoedeverenigingen de minister haar plan bijstuurt en in samenspraak met de actoren een nieuw voorstel formuleert.



Bron persartikel: http://groen.be/actualiteit/Nieuwsflash-hervorming-pro-deo-gratis-bijstand-door-advocaat-moet-mogelijk-blijven_3237.aspx

"Drie maand huurwaarborg kan echt niet’"

                      Freya Van den Bossche gekant tegen voorstel CD&V.

Vlaams minister van Wonen Freya Van den Bossche is gekant tegen het voorstel om de huurwaarborg opnieuw op te trekken tot drie maanden huur. ‘Voor veel huurders is dat onbetaalbaar’, zegt Van den Bossche. ‘We gaan de klok geen tien jaar terugdraaien. Er zijn ook oplossingen die tegelijk goed zijn voor eigenaar én huurder.’
Een groot deel van de huurders in Vlaanderen behoort tot de meest kwetsbare groep gezinnen. Zo is het aandeel van eenoudergezinnen, bij wie het armoederisico veel groter is, meer dan dubbel zo groot bij huurders als bij eigenaars. Vaak heeft een huurder het al niet makkelijk om de maandelijkse huur te betalen. Als ze daar na een verhuis – op een moment dat ze de vorige huurwaarborg nog moeten terugkrijgen - nog eens drie maanden huur bovenop moeten doen, wordt het helemaal onbetaalbaar. Daarom vindt minister Van den Bossche het een bijzonder ongelukkig signaal dat CD&V er vandaag voor pleit om de huurwaarborg opnieuw op te trekken tot 3 maanden huur, terwijl die in 2007 nog teruggebracht werd tot twee maanden huur. “Vergeet niet dat gezinnen tegelijk ook nog eens de huur voor de eerste maand moeten betalen”, zegt Van den Bossche. “In de praktijk komt dat dus al neer op drie maanden. Op een moment dat steeds meer gezinnen het moeilijk krijgen om de rekeningen te betalen, kan je het die kwetsbare groep niet nog moeilijker maken.”

Vanzelfsprekend heeft minister Van den Bossche ook oor naar de bekommernissen van de verhuurders. “Het is in het belang van alle huurders dat er een voldoende groot, kwalitatief aanbod aan huurwoningen blijft bestaan”, zegt ze. “Daarom moeten we erover waken dat het voor eigenaars ook aantrekkelijk blijft om te verhuren. Maar daarom hoeven we nog niet terug te grijpen naar recepten uit het verleden. Er zijn andere oplossingen die zowel de huurder als de verhuurder vooruit helpen.”

Van den Bossche verwijst onder meer naar het huurgarantiefonds dat de Vlaamse regering heeft goedgekeurd en op 1 januari 2014 in werking treedt. Eigenaars die zich bij het fonds aansluiten, verzekeren zich tegen wanbetaling. Wanneer hun huurder, bijvoorbeeld door jobverlies of ziekte, de huur niet meer kan betalen, kan de vrederechter uit het fonds putten om die moeilijke periode te overbruggen. Goed voor de eigenaar, want die krijgt zijn geld. Goed voor de huurder, want die komt niet van de ene dag op de andere met zijn gezin op straat te staan en krijgt even de tijd om zijn zaken opnieuw op orde te krijgen. “Op die manier is er ook geen enkele noodzaak om de huurwaarborg op te trekken als een soort van verzekering tegen wanbetaling”, zegt Van den Bossche.

Daarnaast pleit de minister voor de oprichting van een centraal huurwaarborgfonds dat instaat voor de inning en de betaling van de huurwaarborg. “Zo’n fonds zou het mogelijk maken dat huurders hun waarborg in schijven betalen, of dat ze hun nieuwe waarborg betalen met de waarborg die ze terugkrijgen van hun vorige woning. Op die manier krijgen ze wat meer ademruimte. En tegelijk hoeft de verhuurder niets te vrezen: het fonds zou ervoor zorgen dat hij zijn waarborg netjes op tijd krijgt. Voor sociale woningen heb ik al zo’n huurwaarborgfonds ingevoerd. Zodra Vlaanderen bevoegd is, belet niets ons om dat ook voor private huurwoningen te doen. Maar de federale overheid kan daar uiteraard ook al meteen werk van maken.”



Bron persartikel : http://www.freyavandenbossche.be/article/drie-maand-huurwaarborg-kan-echt-niet/

"Stand By Your Man !LIVE!" , door Tammy Wynette .